.

W styczniu rozmaite zakątki sieci nawiedził temat naszych drogich polskich koncertów. Euro było jeszcze o złotówkę tańsze i jak na dłoni było widać, że melomanią o połowę taniej jest parać się w takich Niemczech.  Były dyskusje na blogach i forach, pisało o tym kilka portali, ale zwykle rozmowę kończyło pojechanie po agencjach koncertowych. Co nie dziwi, bo stoją na pierwszej linii frontu i mają jakby najwięcej do powiedzenia.

W tymże styczniu postanowiliśmy w „Przekroju” sprawie uważniej się przyjrzeć. Na ile nam się to udało, możecie sprawdzić sami. Główne założenie: zamiast powtarzać domysły, namówmy agencje, aby same wytłumaczyły się z cen biletów. Jednych takowa możliwość ucieszyła (ci cytowani w artykule), inni z góry założyli, że będzie to kolejna pojechanka i mniej („Pytania są tendencyjne!”) lub bardziej uprzejmie podziękowali, uznając, że „nie warto nam poświęcać kilku minut ich cennego czasu”.

Dzisiaj o 20.10 będziemy rozmawiać o koncertach w radiu Vox FM. Oprócz dziennikarzy, w drugiej godzinie ma gościć któryś z promotorów, toteż będzie okazja poznać temat z obu stron. Dorzucam jeszcze parę ciekawostek, które do tekstu się nie nadawały bądź nie zmieściły. Nieautoryzowane, więc autorów nie podaję. Zgadzać też się nie trzeba.

„Gdy Jan Paweł II był w złym stanie zdrowia, wszyscy wiedzieliśmy, że w przypadku jego nagłej śmierci wszystko siądzie. I tak się stało: imprezy odwołano, a sprzedaż płyt niewiarygodnie spadła. Teoretycznie jest ubezpieczenie, ale nigdy nie wiadomo, jak to będzie z wypłatą. Ubezpieczyciel broni się na wszelkie sposoby. Odrębną kwestią jest widzimisię artystów. Jedna z topowych czarnych wokalistek podczas występu w Serbii wyszła na scenę i powiedziała, że dopóki nie zobaczy swoich czarnych braci przed sceną, dopóty koncert się nie odbędzie. Ale skąd w Serbii mieli się oni wziąć? I tyle po koncercie”.

„Jest grupa artystów, która otrzymała w Polsce wygórowane honoraria i nie chce przyjechać dopóki nie otrzyma porównywalnej oferty. Są i tacy, którzy wystąpili za niższe honoraria niż w innych krajach. W ten sposób artysta i jego management otwierają sobie nowy rynek, licząc na to, że przy kolejnej trasie propozycje finansowe będą wyższe”.

„Nie jesteśmy Rosją, gdzie w wyniki licytacji stawki dochodzą do astronomicznych kwot. Ale czasami byliśmy traktowani jak przedsionek Moskwy, gdzie można zrobić złote strzały. Przez lata telewizyjny Sopot był przykładem możliwości zarobienia gigantycznych pieniędzy, niekiedy dochodziło do kupowania gwiazd za straszne kwoty. Tina Turner czy Jean Michel Jarre to przykłady artystów, o których promotorzy okrutnie się ścigali„.

„Sporą barierą jest brak ciekawości muzycznej Polaków. W innych krajach , nawet w sąsiednich Czechach, ludzie chodzą często i na różne koncerty, mają szersze horyzonty muzyczne.  Kolejną barierą jest nasza stopa życiowa. Ci, którzy chcą chodzić na koncerty, zwykle nie mają pieniędzy, a tych, których na nie stać, interesują gwiazdy z najwyższej półki. Żeby namówić publiczność na coś mniejszego, trzeba zrobić dużą promocję, wykreować towarzyskie wydarzenie”.

„Ze względu na drogie euro kontrakty podpisane z artystami kilka miesięcy temu mają teraz zupełnie inną wartość. Potraficie wyobrazić sobie skrzywdzoną przez drogie bilety publiczność? A teraz spróbujcie sobie wyobrazić promotora, który jest zmuszony dopłacić do wyprzedanego koncertu. To nie fantazje, to rzeczywistość. Robienie koncertów to nie kraina Eldorado!”

„Z radością obserwuję rosnącą popularność niedużych koncertów klubowych dla kilkuset osób w coraz większej liczbie miast. Nie przeszkadza ich duże zagęszczenie, nawet jednego dnia. To już nie są czasy, gdy potrzebowaliśmy tygodniowych odstępów. Do Polski ściągani są artyści bardzo awangardowi ledwie zaczynają coś robić na świecie, jeszcze zanim zdobędą sławę. Spora w tym rola mediów, dziennikarzy, internetu i samych słuchaczy, którzy wytwarzają taką potrzebę„.

„Według moich obserwacji wciąż bardzo wielu ludzi chodzi na koncerty. Odbiorcy indywidualni kultury wciąż są aktywni, a kryzys wręcz wzmaga to, że ludzie chcą odreagować z rodziną czy znajomymi, powracają do swoich pasji. Jest coś w tym, że trudne czasy to okresy rozkwitu kultury”.