12 komentarzy

1. Simon3rd pisze:

   9 marca 2012 o 12:40

   zapomnieli o romo!

2. Marek pisze:

   12 marca 2012 o 12:05

   bardzo fajny wykres, lecz dobór zespołów jest bardzo słaby i niektóre daty się nie zgadzają. Franz Ferdinand to post-punk? żarty. w kraut-rock revival brakuje Th’Faith Healers/Quickspace, zamiast Stray Cats nawiązujących do rockabilly raczej trzeba wskazać Tav Falco i jego Panther Burns (z Alexem Chiltonem na pokładzie!), acid-rock ciągnął się do połowy lat ’90 za sprawą Alice Donut, Cows i pierwszych płyt Flaming Lips, etc.

3. Mariusz Herma pisze:

   12 marca 2012 o 16:39

   FF powszechnie podpięto pod post-punk revival i vice versa, więc ich obecność nie dziwi, nawet jeśli dziś wydaje się naciągana. Zresztą gdzie nie spojrzeć:

   

   A sama ramka jak to z podobnymi ramkami bywa – wybiórcza, powierzchowna i nastawiona raczej na rozpoznawalność niż precyzję.

4. Marek pisze:

   12 marca 2012 o 18:35

   tak, wiem. musiałem się trochę poczepiać dla higieny psychicznej. poza tym nomenklatura gatunkowa potrafi doprowadzić do szału, zwłaszcza kiedy da się wymienić z pięć (dziesięć) zespołów z okresu twórczości FF nawiązujących bezpośrednio do post-punku.
   ale zabawny wykres, jak mówiłem.

5. Mariusz Herma pisze:

   12 marca 2012 o 18:38

   Zastanowił mnie brak dopisku „Source: Retromania”, ale potem Reynolds pochwalił się na blogu, że to pod jego okiem powstawało. A podpisy (= wybór wykonawców) chyba osobiście montował.

6. Adam pisze:

   12 marca 2012 o 20:14

   @Marek – mógłbyś je wymienić?

7. Marek pisze:

   12 marca 2012 o 22:11

   @Adam:
   nie ma sprawy. przyjmując za ramę czasową zespoły działające w połowie zeszłej dekady: A Frames, The Ex (znakomity podwójny album „Turn”), Teenage Panzerkorps, Country Teasers („Live Album” i ich magnum opus „The Empire Strikes Back”), Intelligence, Tyvek („Fast Metabolism”), Black Time (debiut i EPka „New Vague Themes”), Home Blitz, Factums, Dan Melchior und Das Menace, Nothing People (ich pierwsze dwie siedmiocalówki są ciekawsze niż cała dyskografia FF), Naked on the Vague, Black Eyes (najmocniejsza pozycja Dischord w 00s), Magik Markers, Impractical Cockpit, Coughs (choć ta ostatnia trójka chyli się bardziej ku no-wave), Crash Normal, Wetdog (druga połowa 00s, ale zawsze). jej, nawet choćby głupi Mike Sniper grający jako Blank Dogs.

8. Sajmon pisze:

   13 marca 2012 o 02:59

   ale te zespoły przecież nigdy nie były nowym „now”. hity i single mieli FF.
   a co to znaczy „(David) lynch mob”?

9. Marek pisze:

   13 marca 2012 o 10:46

   nigdy nie powiedziałem, że były jakimkolwiek „now”.

   moja reakcja bierze się stąd, że „punk” to najbardziej wyeksploatowane słowo w dziedzinie pisania o muzyce. z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu FF był opisywany pod kątem post-punku, a nie popu gitarowego. tak samo było z Les Savy Fav, Interpolem, etc. wymieniłem te zespoły, które z poetyki czerpały bezpośrednio, bez przepuszczania gatunku przez filtr, nazwijmy to, oczekiwań szerszej publiczności.

   z drugiej strony, w „revivalach” chodzi właśnie o ożywienie dłużej nieużywanych stylów, przywrócenie ich do szerszej świadomości. nie zaprzeczam, FF, LSF i Interpol zapewne się temu przysłużyli. tylko nie wolno zapominać o ludziach robiących takie granie w drugim i trzecim obiegu.

10. Bartek Chacinski pisze:

    15 marca 2012 o 09:59

    @Mariusz –> W tym samym n-rze „Spina” niezły tekst Reynoldsa o Lanie Del Rey – cały blok retro powstawał chyba pod jego okiem.

11. Ostateczny finał mody na lata 80. | Polifonia pisze:

    15 marca 2012 o 10:19

    […] a propos wykresu z ostatniego numeru magazynu „Spin”, który przedrukował u siebie Mariusz Herma. Lata 80. mieliśmy ostatnio kilka razy w różnych formach. Gdyby „Spin” […]

12. Mariusz Herma pisze:

    15 marca 2012 o 12:18

    Zobaczyłem fotkę Lany i odruchowo przewróciłem stronę, nie zdążyłem nawet zauważyć autora :-)