Serwis wystartował na początku poprzedniej pory roku i od razu przekonfigurował moje słuchanie. Bywa, że na premiery okołopitchforkowe zwyczajnie szkoda mi czasu, skoro alternatywą jest przygoda i szansa na autentyczny zachwyt – a nie kolejne przyzwoite wydawnictwo w duchu poprzednich płyt inspirowanych zamierzchłymi sławami.

Utwory wrzucane na beehype’a przechodzą podwójne filtrowanie – lokalne i globalne – ale mimo to mamy ich już w katalogu ponad 300, a nasza playlista na SoundCloudzie dobija 11 godzin. W zasadzie każdy z kawałków mógłbym uczciwie polecić, ale dokładam filtr trzeci, czyli garść moich prywatnych faworytów z ostatnich trzech miesięcy:

• (me llamo) Sebastián – Varita Mágica (Chile)

Przebój ostatnich tygodni, zwarta i chwytliwa piosenka z małymi gmatwaninami ukrytymi między nutami. Plus sympatycznie pocieszny teledysk.

• Marten Kuningas – Tagurpidi Vaal (Estonia)

Ballada na głos i kosmicznego stratocastera, pop dla space-, post-, progrockowców. Polecam też śliczny instrumental, który uświadamia, że podstawa to podstawa i na solidnym fundamencie można zaśpiewać cokolwiek.

• Lili Limit – To… (Japonia)

Gdyby math-rock poszedł w tym kierunku – niebywale inteligentnej i precyzyjnie skontruowanej muzyki, której da się jednak słuchać bez ciągot matematycznych – byłbym mathrockowcem. W tym duchu oczywiście także dziewczęta (i chłopak) z Tricot oraz podobnie mieszane płciowo i również ścisło-humamistyczne Uchuconbini. Czyżby sekret krył się właśnie w dwóch płciach?

• Okudzhav – Vzroslye (Rosja)

Niełatwo się ostatnio zachwycać tamtejszą kulturą, ale pewnie tym bardziej trzeba. Окуджав nie pozostawiają zresztą wielkiego wyboru – ani w tym singlu, ani w poprzednim. Z wierzchu prosta chwytliwość, pod powierzchnią dziwny niepokój i napięcie.

• Yasmine Hamdan – Beirut (Liban)
• Fayrouz Karawya – Ras Shebaky (Egipt)

Dopiero włóczenie się po Soundcloudzie uświadomiło mi, jak bogaty i w muzykę, i w świadomych słuchaczy jest ignorowany przez nas teren Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej (MENA). Czyli zamieszkiwany przez 400 milionów ludzi, których muzyczne tradycje sięgają początków cywilizacji. Sytuację korzystnie komplikuje tamtejsza wspólnota językowa. Jak już docenimy Latynosów, przyjdzie czas na Arabów.

• The Bambir – Khio (Armenia)

Ormianie muzykują obecnie głównie poza granicami własnego kraju, większość lokalnej muzyki dostarcza diaspora. Ale The Bambir – specyficzna instytucja przekazywana z lidera na lidera raczej niż typowy zespół – grają na miejscu. Słuchać, oglądać i tęsknić.

• Natisú – Mañana (Chile)

Przez tę piosenkę kibicuję w mundialu Chilijczykom. No i sama Natisú ucieszyła się bardzo z wychwycenia jej, jako pierwsza, ale nie ostatnia, uświadamiając mi, że nie robimy serwisu tylko dla słuchaczy.

• Raz Shmueli – On Me & You (Izrael)

Brazylia, Japonia, Korea czy Francja – wiadomo, że dzieją się tam rzeczy niezwykłe i można by się ograniczyć do słuchania dowolnego jednego z nich. Ale kilka innych krajów zupełnie niespodziewanie okazało się zagłębiami fenomenalnej muzyki. Chile, Indonezji czy właśnie Izraelowi się przelewa.

• Prodavac – Malý Ráje (Czechy)

To samo dotyczy Czech i Słowacji, do których mam dodatkową słabość ze względu na urok języków. Korespondenci w obu tych krajach znikli nam ostatnio i wrzuciliśmy jeno ten prosty kawałek, ale polecam archiwum obu krajów. Koniecznie „Otec”.

• Cléa Vincent – Retiens mon désir (Francja)

A jednak przebój „All That She Wants” miał sens. Było nim zainspirowanie tego coveru zupełnie nowej dziewczyny na francuskiej scenie.

• Juçara Marçal  – Velho Amarelo (Brazylia)

Solowa debiutantka, ale ma za sobą ponad 20 lat kariery i pół wieku życia. W zespole lokalne sławy, wśród inspiracji i autorów części materiału brazylijskie legendy. Jedna z lepszych płyt roku.

• Szabó Balázs Bandája – Hétköznapi (Węgry)

Folku wiele nie prezentujemy, ale czasem trafiają się hity i to jeden z nich – wynaleziony zresztą przez Michała Wieczorka. Miks nie tylko stylistyczny, ale i lingwistyczny, węgiersko-francuski.

• Neon Bunny – It’s You (Korea Południowa)

K-pop nie-zły.

• Yoshida Yohei Group – Boulevard (Japonia)

Pogodna ekipa reprezentująca niejaki „city pop”, tutaj w piosence rozbudowanej o trochę przyjaznych partii instrumentalnych. Wrzuciliśmy ją tydzień temu i od tego czasu muszę ją przesłuchać przynajmniej raz dziennie.

• Capicua – Vayorken (Portugalia)

I jeszcze dziewczyna z obrazka powyżej. Polubiłem ją wtórnie, widząc reakcję świata, bo utwór zebrał wyłącznie entuzjastyczne recenzje z kierunków wszelakich. Co imponuje tym bardziej, że hip-hop, najbardziej językowy z gatunków, sprawdzał się nam dotąd umiarkowanie. Koniecznie z teledyskiem.

*

I jeszcze obserwacja: większość wrzucanych przez nas utworów okazuje się mieć na Soundcloudzie czy YouTube po kilka tysięcy, a czasem ledwo kilkaset odsłon. Także ostatnie typy z Polski – Oxford Drama, Martina M, Natasza Ptakova – to postacie z mniejszą liczbą lajków na fejsie od nas. Wspaniałych czasów dożyliśmy, że możemy się tak odnajdywać z pominięciem całego układu pokarmowego. I że artyści mogą wychodzić w świat bez względu na recepcję w kraju.

.