Kate Bush – Director’s Cut (Fish People/EMI)

 

„Wobec chłodu ludzi wokół / Sięgam po komputer / Spędzam z nim wieczory / Jak z przyjacielem” – śpiewa Kate Bush w nowym teledysku. Powinszowania cisną się na usta. 53-letnia wokalistka niniejszym odkryła nadejście XXI wieku, który przyniósł nam panacea na samotność („Skąd klikasz?”), otyłość (obfitość gier RPG niejednego definitywnie wyleczyła z zainteresowania lodówką) oraz bezsenność (net nie śpi). Stosowną radę dla starszej pani wypada udekorować konkretem, więc jeszcze rzut oka na Wikipedię i… haaalo, jaki wrzesień 1989 roku?

Utwór „Deeper Understanding” po raz pierwszy trafił na album „The Sensual World”, który jesienny krajobraz Wielkiej Brytanii końca lat 80. oglądał z drugiego miejsca tamtejszego odpowiednika Billboardu. Platyna na Wyspach. Złoto w Stanach. A Bush w ciągu 20 lat nie posłuchała tej płyty ani razu. Podobnie po wydane w 1993 roku „The Red Shoes” – znów drugie miejsce i platyna od rodaków – nie sięgnęła ani razu po opuszczeniu studia. O oby płytach przypomniała sobie dopiero wówczas, gdy do studia wróciła. „Od kilku lat – tłumaczyła Bush – miałam ochotę odświeżyć brzmienie niektórych utworów z tych albumów. Gdy natrafiałam na nie w radiu, wydawały mi się chłodne, agresywne. Winna temu zapewne ówczesna technologia cyfrowa. A ja jestem fanką analogów”.

„Director’s Cut” ociepla i uspokaja 11 utworów z obu klasycznych już albumów Bush. W niektórych piosenkarka podmieniła perkusję i wokal, zachowując resztę oryginalnych aranżacji. Inne nagrała od nowa. „Moments of Pleasure” czy „Never Be Mine” ogołociła brzmieniowo i rozciągnęła w czasie – pierwszy z tych utworów aż dwukrotnie – co paradoksalnie przywróciło im intensywność. W refrenie „Deeper Undestanding” słyszymy jej 12-letniego syna, choć nie wiemy tego na pewno, bo głos Alberta dogłębnie skomputeryzowano. Od spadkobierców Jamesa Joyce’a Bush uzyskała wreszcie zgodę na cytowanie „Ulissesa”, stąd też monolog Molly Bloom zastąpił autorski tekst wokalistki w „The Sensual World” (przemianowanym tutaj na „Flower of the Mountain”).

Zabieg odmładzający przysłużył się połowie mniej więcej utworów. Tylko czy takie upiększanie piękna ma sens? Nie bardzo. Ale po 35 latach konsekwentnego parcia naprzód Bush najwyraźniej potrzebowała spojrzeć przez ramię. Na przyszły rok obiecuje zaś zupełnie nowe piękno.

„Przekrój”