Pitchfork opublikował obszerną, skoncentrowaną na polskich wykonawcach relację z Off Festivalu. Uśmiechnąłem się:

♥ Odkrywszy, że wysłanniczka redakcji Jenn Pelly lubuje się głównie w metalu, którego przedstawicieli można było policzyć w Katowicach na klawiszach myszki.

♥ Nad przydługim wstępem o tym, jak wszyscy w domu i w podróży – a także ona sama sobie – dziwili się autorce, po co jedzie do najbardziej ponurego miejsca na świecie. Zastanawianie się w tonie WTF nad sensem podróży do Polski w 2013 roku? Dziesięć lat po wejściu do Unii, rok po Euro, miesiąc po ogłoszeniu krakowskich Światowych Dni Młodzieży?

♥ Że swoje ponure wyobrażenia o Polsce autorka podpiera wiedzą o tym, że Joy Division nazwało się pierwotnie Warsaw „dla wyrażenia czegoś mrocznego”.

♥ Przy Artura Rojka zgrabnej zamianie krytyki stref piwnych („Wyobraźcie sobie takie restrykcje na Lollapaloozie”) w pochwałę: „Na festiwalu takim jak Off, gdzie muzyka często wymaga większego zaangażowania i koncentracji, to naprawdę ważne”.

♥ Przy Kuby Ziołka pojeździe po organizatorach festiwalu za złe traktowanie rodzimych wykonawców – chodzi o wczesne pory występów i „podłe pieniądze”. (W jego rozmowie z The Quietus wyglądało przynajmniej, że skargę sprowokował dziennikarz). Wzmianka ta wydaje się kulminacją przewijających się tu i ówdzie narzekań i Off chyba nie ma wyjścia: jeśli chce w przyszłym roku uniknąć dziegciu w miodzie, trzeba będzie podopisywać zera do umów, a jedynki w terminarzu zamienić na dwójki.

♥ Przy Kuby Ziołka pojeździe po polskiej publiczności za wstręt do myślenia w muzyce: „Polska mentalność jest bardzo emocjonalna”.

♥ Przy Kuby Ziołka pojeździe po dofinansowaniach publicznych dla muzyków oraz funduszach unijnych dla wsi.

♥ Bo grupa Teenagers zaczęła dla odmiany optymistyczną pochwałą rodzimej infrastruktury squatowej i w sumie korzystnym porównaniem Warszawy do Berlina sprzed dziesięciu lat, by w następnym akapicie opowiedzieć o neonazistach szturmujących feministyczne wykłady na polskich uniwersytetach, a zakończyć wdzięcznym: „Poland is such a fucked up place” oraz informacją o planowanej przeprowadzce do Szwecji. „Bo kto chce w kraju zostać, nie może koncentrować na negatywach”. To prawda.

♥ Że Artur Rojek zgrabnie rozładował ponure emocje, porównując powyższe stereotypy do tych o fałszywych, obżerających się fastfoodami Amerykanach. „Każdy kraj ma swoje ładne i brzydkie oblicze” – stwierdził.

♥ Sprawdziwszy w tym momencie, że fraza Nazi lub neo-Nazi pojawia się w artykule zaledwie pięć razy, tyle samo co communism.

♥ Gdy Michał Kuźniak z Furii wyznał wysłannikowi Pitchforka: „Jestem bardzo smutnym człowiekiem”.

♥ Gdy kawałek dalej – Ślązak z krwi i kości – Kuźniak pojechał po warszawiakach, bo zadzierają nosa.

♥ Przy zastanawiającym zdaniu o wizycie Artura Rojka w sklepie Sub Pop w 1997 roku, „kiedy to w Polsce nie sposób było znaleźć nagrań zagranicznych wykonawców”. Tak?

♥ Gdy Zbigniewowi Wodeckiemu dostała się etykietka Baroque Pop. Czekamy na zaproszenie na Pitchfork Music Festival!

♥ Gdy autorka relacji przyznała, że najwięcej emocji wyniosła z polskich koncertów śpiewanych po polsku. Aż trudno uwierzyć, że w erze internetu – gdy o zasięgu nie decyduje to, czy przysłowiowe gospodynie domowe rozumieją refren – większość naszych ekip ciągle uważa angielski za przepustkę do wielkiego świata. Argumenty muzyczne pt. „więcej samogłosek” – OK.

♥ Gdy popularność Julii Holter w Polsce tłumaczy się melancholią narodu. No, tak samo z progrockiem.

♥ Przy Piotra Kurka zdaniu kończącym: „Przyszłość jest jasna. Albo ciemna. Nie wiem, jak tam sobie chcesz”.
.

Kiedy to wszystko zsumować, to stereotypy przestają dziwić. Mimo wszystko gratuluję festiwalowi upragnionej sławy, a bohaterom opowieści globalnej ekspozycji. Pewno wiele osób artykuł polubi – na tę chwilę już 885 i błyskawicznie rośnie – a dzięki niemu może i najbardziej ponure miejsce na świecie. Nawet autorka, chociaż wracała z poczuciem, że polska rzeczywistość okazała się zbieżna z jej oczekiwaniami, ostatecznie wyznała na Twitterze: „OFF rządzi, poleciłabym go każdemu”.

.