Pierwszą polityczną decyzję musiałem podjąć wtedy, gdy rysowałem kontur Ukrainy. Z miejsca stało się oczywiste, że sympatii jednego z większych narodów świata sobie nie zaskarbimy. Po starcie serwisu upomniał mnie jeden z naszych korespondentów z Izraela, ponieważ mieliśmy „złą mapkę”. I załączył taką, na której zabrakło terytoriów palestyńskich. Zaprotestowałem, że zgapiłem od CIA, której raczej nie można zarzucić postawy antyizraelskiej.

Później była kwestia Wysp Owczych – ponoć u progu niepodległości, więc uwzględniliśmy – a czekam jeszcze na pretensje związane z Barceloną czy Hong Kongiem. Strach myśleć o granicy pakistańsko-indyjskiej i kilku innych w regionie, a przynajmniej pół tuzina azjatyckich nacji prędzej czy później dopatrzy się u nas braku pewnych mikroskopijnych wysepek.

Ale już dzisiaj komplikacje przekroczyły, nomen omen, wszelkie granice. Tuż po wrzutce serbsko-macedońskiej, zrazu otagowanej takim właśnie podwójnym obywatelstwem i macedońskim obrysem, dostałem alarmującego maila:

Nie interesuję się polityką i nie wierzę w narodowości, plemiona i inne takie, ale obawiam się, że wielu moich rodaków Greków będzie oburzonych „Macedonią”. Przynajmniej tak długo, jak długo nazwa ta nie zostanie uznana za oficjalną. Pogrzeb w temacie, pogadaj z tamtejszym autorem i zrób, jak chcesz. Osobiście nie mam z tym problemu, ale niektórzy Grecy mogą mieć.
.

Spytałem więc naszego chorwackiego autora komentarza, co o tym wszystkim myśli. Zasugerował, żeby ograniczyć się do oznaczenia samej Serbii. Bo wprawdzie długowłosa grupa Ti pochodzi z Macedonii, ale duet zamieszkuje od dłuższego czasu w Belgradzie i śpiewa po serbsku. W ten sposób sprytnie pozbędziemy się dylematu Macedonia-FYROM (Former Yugoslavian Republic of Macedonia). Tyle że….

Z drugiej strony pojawi się problem granicy Serbii. Z Kosowem czy bez?
.

Gdybym dziś pisał magisterkę o politycznych aspektach muzyki, wyglądałaby zupełnie inaczej.

.