Andrew Thomas – Between Buildings And Trees (Kompakt)

Nie wiem czy istnieje jeszcze coś takiego jak typowy rock, typowy hip-hop albo typowy metal. Ale typowy ambient na pewno. Eno-pochodny, stosunkowo melodyjny, bazujący na syntetycznych plamach dźwiękowych oraz klawiszowych przypływach i odpływach, regulujących natężenie jednego i tego samego nastroju – rzecz jasna umiarkowanego. Ani dark, ani black, ani industrialny, ani organiczny, ani zerkający w stronę neoklasyki. Ambient par excellence: „As ignorable as it is interesting”.

Gdyby więc zebrać kilkanaście klasycznych wydawnictw tego niby-gatunku z ostatnich trzech dekad z dwoma latami, a następnie zmiksować je razem – bądź też wyciągnąć średnią – rezultat musiałby przypominać muzykę Andrew Thomasa. Kompakt sam to zresztą świadomie określa terminem  „Ambient Pop” (jeszcze lepsze byłoby „Pop Ambient”), wydając co roku zatytułowaną w ten sposób składankę. A na niej już od dobrych kilku lat Nowozelandczyk stale gości. (Sklep Amazon też ma taką kategorię, ale mieszczą się tam przedziwne rzeczy).

W modny i chyba wyeksploatowany już schemat wpisuje się także metoda Thomasa, który łączy pojedyncze dźwięki fortepianu ze ścinkami starych kaset i czterośladów, by później ubrać je w okazałe syntezatorowe akordy. Brzmi to miękko, organicznie, czasem podniośle, toteż skutecznie koi cywilizacyjne bóle. Ale głębsza eksploracja nie sensu: my to wszystko już znamy. Zagadką pozostaje dla mnie jedynie okładka stylizowana na wydawnictwa ECM. Chwyt marketingowy? Ukłon Kolonii w kierunku Monachium? Tak czy inaczej, podobno przedstawia nowozelandzką tęczę.

► Posłuchaj.