9 komentarzy

1. wieczór pisze:

   3 września 2012 o 17:10

   nie pierwszy i pewnie nie ostatni raz pitchfork wyczynia takie rzeczy :)

2. Bartek Chacinski pisze:

   3 września 2012 o 18:44

   +1 do oceny za nośnik i +0,2 (w przybliżeniu) za każdy rok od daty wydania – może jakiś ciekawy algorytm PFM dałoby się spisać? :-)

3. michał pisze:

   3 września 2012 o 22:49

   nie pierwszy i nie ostatni:
   http://pitchfork.com/reviews/albums/184-i-get-wet/
   http://pitchfork.com/reviews/albums/16836-i-get-wet/
   „Pitchfork’s biggest statistical mea culpa ever” ;)

4. Mariusz Herma pisze:

   3 września 2012 o 23:39

   Tym razem dzięki lepszej okładce? :-)

5. fripper pisze:

   4 września 2012 o 01:00

   Już to kiedyś wrzucałem:
   http://pitchfork.com/reviews/albums/5804-pretty-hate-machine/
   http://pitchfork.com/reviews/albums/14890-pretty-hate-machine/

   W tym wypadku to też chyba kwestia okładki:)

6. pszemcio pisze:

   4 września 2012 o 09:17

   Mnie niespecjalnie to dziwi. Przede wszystkim 2 rózne osoby piszące, więc najbardziej naturalna rzecz na świecie.

   Druga sprawa – nie udawajacie że nie wiecie, że oceny albumów zmieniają się w czasie, inaczej odbiera się pewne płyty z dystansu. To dla mnie naturalne, wy nigdy nie zmienialiście opinii o muzyce po paru latach?

7. Mariusz Herma pisze:

   4 września 2012 o 09:38

   Pewnie, masz rację. Z Pitchforkiem jednak ten problem, że taką pomyłką potrafi uwalić karierę :-)

8. Łukasz Konatowicz pisze:

   4 września 2012 o 15:13

   Oj, potrafi :>. http://pitchfork.com/reviews/albums/8201-separation-anxieties/

   A co do Bright Eyes to się bardziej przychylam do pierwszej recenzji.

9. PopUp pisze:

   6 września 2012 o 01:40

   Ocena z dystansu chyba musi się w piczforku zmieniać raczej wykładniczo niż liniowo (jak sugeruje algorytm Bartka), skoro reedycja debiutu NIN po 17 latach dostaje 5,6, a po 22 – 9,5. Dobre, dobre